“Co, jeśli mimo wszystko nasi przyjaciele z Paryża i Waszyngtonu
poproszą nas o pomoc w operacji lądowej w Syrii, a polscy politycy ją zaoferują?”
***
“What if, after all, our friends from Paris and Washington
would ask us for help in a land operation in Syria, and Polish politicians will offer it?”
“Що робити, якщо, незважаючи ні на що, наші друзі з Парижу та Вашингтона
попросили нас допомогти на операції в Сирії, і польські політики запропонують це?”
“Что, если, несмотря ни на что, наши друзья из Парижа и Вашингтона
попросят нас о помощи в наземной операции в Сирии, и польские политики это предложит?”
“如果儘管有一切,我們巴黎和華盛頓的朋友會要求我們在敘利亞的土地行動中提供幫助,而波蘭的政治家們會提供它嗎?”
“E se, apesar de tudo, nossos amigos de Paris e Washington
nos pedirem ajuda em uma operação terrestre na Síria, e os políticos poloneses o oferecerem?”
“Et si, malgré tout, nos amis de Paris et de Washington
nous demandaient de l’aide pour une opération terrestre en Syrie, et que les politiciens polonais l’offriraient?”
“क्या होगा, अगर सब कुछ के बावजूद, पेरिस और वाशिंगटन के हमारे दोस्त सीरिया में एक भूमि के संचालन में मदद के लिए कहेंगे, और पोलिश नेताओं ने इसे पेश किया होगा?”
“E se, dopo tutto, i nostri amici di Parigi e Washington
ci chiederebbero aiuto in un’operazione di terra in Siria, e i politici polacchi lo offriranno?”
“Was wäre, wenn unsere Freunde aus Paris und Washington
uns um Hilfe bei einer Landoperation in Syrien bitten würden und polnische Politiker dies anbieten würden?”
¿Y si, después de todo, nuestros amigos de París y Washington
nos pidieran ayuda en una operación terrestre en Siria y los políticos polacos la ofrecerían?
“Mis siis, kui meie Pariisi ja Washingtoni sõprad,
hoolimata kõigist, paluksid Süürias maakorralduse abistamiseks ja Poola poliitikud seda pakuksid?”
“Τι θα συμβεί αν οι φίλοι μας από το Παρίσι και την Ουάσινγκτον
θα μας ζητήσουν βοήθεια σε μια χερσαία επιχείρηση στη Συρία και οι Πολωνοί πολιτικοί θα το προσφέρουν;”
***
Wydawnictwo Czarne i Oficer Wojska Polskiego Grzegorz Seweryn Kaliciak wielce się przyczynili do rzucenia światła jaka jest prawda i o tym jak służba naszych Żołnierzy faktycznie wygląda. “Afganistan. Odpowiedzieć ogniem” to dokument przedstawiający prawdziwą historię działań 17 Brygady, bez upiększeń, bez koloru, ale też chłodno, po żołniersku.
I tu dochodzimy do ważnego wątku, jaki został poruszony w tej książce. Aby wytłumaczyć czym jest wojna – to za mało by wykrzyczeć, że są to bardzo silne, traumatyczne emocje. To działanie, to ruch, to akcja, przy której każde słowa blakną, milkną lub tracą, bo jak to opisać odczucie, gdy po wybuchu widzi się rozerwane ciało swojego przyjaciela? Jakie słowa oddadzą strach lub bezradność w chwili gdy traci on oddech? Jak wyrazić odwagę i siłę, gdy żołnierz poświęca swe życie i biegnie co tchu w płucach, by go ratować, gdy kule wroga świszczą koło jego głowy?
Dlatego poniżej znajdą się same cytaty Oficera Grzegorza Kaliciaka, poszkodowanego weterana, odznaczonego przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Krzyża Wojskowego za osobiste męstwo w akcji bojowej. Autor wspaniale punktuje, co należy pilnie poprawić w Armii, aby była skuteczniejsza, ale przede wszystkim, żeby chroniła i umiała ratować swoich Żołnierzy. Inny ważny wątek książki, to – co ten silny żołnierz (silny – bo musi pozytywnie przejść testy, m.in. oceniające jego psychikę, aby dalej służyć) – przeżywa wewnątrz i jaki to ma wpływ na jego psychikę oraz na jego rodzinę.
***
Czarne Publishing House and Polish Army Officer Grzegorz Seweryn Kaliciak have greatly contributed to casting the light of what is true and how the service of our Soldiers actually looks like. “Afghanistan. Responding to fire” is a document showing the true history of the actions of the 17th Brigade, without embellishment, without color, but also coldly, soldierly.
And here we come to the important thread that has been touched upon in this book. To explain what war is – it is not enough to shout that they are very strong, traumatic emotions. This action is a movement, an action where every word fades, falls silent or lose, because how to describe the feeling when you see your friend’s broken body after the explosion? What words will give fear or helplessness when he loses his breath? How to express courage and strength when a soldier sacrifices his life and runs breathlessly in the lungs to save him when the enemy bullets whistle around his head?
Therefore, below you will find the quotations of Officer Grzegorz Kaliciak, a veteran injured, decorated by the President of the Republic of Poland with the Knight’s Cross of the Order of the Military Cross for personal bravery in combat. The author points out greatly what should be urgently improved in the Army, that it would be more effective, but above all that it would protect and be able to save its Soldiers.
Another important topic of the book is – what a strong soldier (strong – because he has to pass tests, including assessing his psyche to continue serving) – he experiences inside and how it affects his psyche and his family.
***
Издательский дом Царне и офицер польской армии Гжегож Северин Каличак внесли большой вклад в то, чтобы осветить то, что верно, и как на самом деле выглядит служба наших солдат. «Афганистан, ответ на огонь» – это документ, показывающий истинную историю действий 17-й бригады без украшений, без цвета, но также холодно, солдатски.
Поэтому ниже вы найдете цитаты офицера Гжегожа Каличаяка, потерпевшего ветерана, украшенного Президентом Республики Польша Рыцарским Крестом Ордена Военного Креста для личной храбрости в бою. Автор особо отмечает, что в армии должно быть срочно улучшено, что оно будет более эффективным, но прежде всего тем, что оно защитит и сможет спасти своих солдат. Еще одна важная тема книги – что это за сильный солдат (сильный – потому что он должен проходить тесты, в том числе оценивать свою психику, чтобы продолжать служить) – он испытывает внутри и как это влияет на его психику и его семью.
***
出版商黑色陆军军官和波兰的格热戈日Seweryn Kaliciak极大地促进了阐明什么是关于如何我们的士兵和服务实际上看起来像真理。 “阿富汗返回火”是一部纪录片描绘的17个旅活动的真实故事,没有装饰,没有颜色,但也很酷,军人。
在这里,我们来看看本书中已经提到的重要线索。解释什么是战争 – 仅仅喊出他们是非常强烈的创伤性情绪是不够的。这个动作是一个动作,一个每个单词都会消失,沉默或失落的动作,因为如何描述在爆炸后看到朋友的破碎身体时的感觉?当他屏息时,会有什么言语会产生恐惧或无助?如何表达的勇气和力量,士兵牺牲自己的生命,并运行在你的肺部每一次呼吸,救他的时候敌人的子弹呼啸过去他的头?
因此,下面你会发现同样的报价Kaliciak官格雷戈里,受伤的退伍军人,共和国军功十字勋章的波兰骑士十字勋章的总统在作战行动的个人勇敢荣幸。作者大大指出了军队应该紧急改进的部分,它会更有效,但最重要的是它将保护并能够保存士兵。这本书的另一个重要的主题是 – 这个强壮的士兵是什么(强壮 – 因为他必须通过考试,包括评估他的心灵继续服役) – 他在内部体验,以及它如何影响他的心灵和他的家人。
“Niektórzy będą umierali w strasznych męczarniach po wybuchu min, niektórzy będą latami leczyli przestrzelone stawy i latami czuli ból, do końca życia będą uczestniczyli w sesjach rehabilitacyjnych. Niektórzy będą leczyli się psychiatrycznie po doznanej na widok konającego kolegi traumie.(…) Będą rozwody, będzie osamotnienie, pustka, poczucie nieprzydatności po powrocie. Niektóre rodziny, żony, matki, dzieci nie poradzą sobie bez pomocy psychologa. Czy zatem jechać? Na to pytanie nie ma odpowiedzi.
Z odpowiedzią dla społeczeństwa przyjdą wybrani przez nas politycy. (…) Dlatego to na społeczeństwie spoczywa odpowiedzialność za pokój. (…) Dopóki rozkazy polityków nie będą szaleństwem, wojsko wykona je jak należy.”
***
“Some people will die in horrible torments after the explosion of mines, some will treat their pierced joints for years and feel pain for years, and they will attend rehabilitation sessions for the rest of their lives, some will be treated psychiatrically for a trauma suffered at the sight of a dying colleague. divorce, will be loneliness, emptiness, sense of uselessness on return. Some families, wives, mothers, children can not cope without the help of a psychologist, so do you go? There is no answer to this question.
The politicians chosen by us will come with a response to society. (…) That is why society is responsible for peace. (…) As long as the orders of politicians are not madness, the army will execute them properly. “
***
«Некоторые люди умрут от ужасных мук после взрыва мин, некоторые из них будут лечить их проколотые суставы в течение многих лет и чувствовать боль в течение многих лет, и они будут посещать реабилитационные сеансы на всю оставшуюся жизнь, некоторые из них будут рассматриваться психически для травмы, пострадавшей при виде умирающего коллеги. развод, будет одиночество, пустота, чувство бесполезности по возвращении. Некоторые семьи, жены, матери, дети не могут справиться без помощи психолога, так что вы идете? Нет ответа на этот вопрос.
Избранные нами политики придут с ответом обществу. (…) Вот почему общество отвечает за мир. (…) Пока приказы политиков не безумие, армия будет их исполнять должным образом ».
Ghazni, Afganistan, kwiecień – grudzień 2011 roku.
“Amerykanin rozkłada sprzęt komunikacyjny, by połączyć się ze swoją bazą. Procedury i technologie komunikacyjne w US Army to coś, co należy podpatrzyć i wykorzystać u nas”
“Dowódca saperów uruchamia czat z osobą z bazy i składa zapotrzebowanie na części do uszkodzonego pojazdu. Dostaje obietnicę, że części przylecą nad ranem. I znowu – gospodarka magazynowa i obrót sprzętem to kolejne pola do nauki.(…) Za obrót sprzętem i dokumentami są odpowiedzialni inni, nie żołnierz w terenie objętym zagrożeniem. Informacje z czatu zostały zapisane w bazie – ktoś je wprowadzi do systemów gospodarki magazynowej, ktoś się zajmie całą papierkową robotą. (…) O piątej nad ranem przylatują do bazy części do amerykańskiego wozu RCP. “(Ibid., s. 149 – 150).
“Cierpliwość się wyczerpuje. Bo jeśli przejazd kilkudziesięciu kilometrów jest dla sił koalicji zbyt dużym problemem, to co myśleć o głównym zadaniu – przywróceniu porządku w państwie.” (Grzegorz Kaliciak, Afganistan: Odpowiedzieć ogniem. Prawdziwa historia działań 17 Brygady, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2016, s. 151.
“Cztery tygodnie później dochodzi do najtragiczniejszego wypadku w historii polskich misji. 21 grudnia konwój konwój trzydziestu pojazdów wraca z mauzoleum Abd al-Razzaqa (…) Przez pechowe miejsce przejeżdżają trzy pojazdy. Pod czwartym – M-ATV – następuje detonacja potężnego ładunku wybuchowego. Cała pięcioosobowa załoga ginie na miejscu”
“(…) Wiadomość o tragedii podaje Polska Agencja Prasowa. Bez nazwisk żołnierzy, bez czekania na potwierdzenie wojska, że rodziny już wiedzą. Zbliżają się święta, w Afganistanie przebywa około dwóch i pół tysiąca żołnierzy. Ich rodziny w kraju truchleją. Codziennie wyczekują z Afganistanu wieści i oto dowiadują się z telewizji i radia, że pięciu naszych zginęło. Możemy sobie tylko wyobrazić te nadzieje, ten strach, te telefony do jednostek, to zerkanie przez okno, czy nie podjeżdża pod dom wojskowa delegacja.” s. 167-168.
“Ale refleksja, czy było warto, pewnie gdzieś się tam wszystkim kołata po głowie. Tym bardziej że część żołnierzy będzie musiała stawić czoła kolejnym problemom wojennym – swoją wojnę pod ich nieobecność przeżywały też ich rodziny. Po powrocie żołnierzy przeżyją wojnę jeszcze raz.” s. 171.
Najcięższe sytuacje to te, w których żołnierz wraca z wojny i zapada na PTSD, a wraz z jego chorobą rozwija się choroba rodziny.
Weteran zamyka się w sobie (…) żona to widzi, chce pomóc (…) A gdy żona słyszy: “I tak tego nie zrozumiesz”, myśli, że to jej wina. Żołnierz odsuwa się od życia rodzinnego, choć jest w domu, to tak, jakby go nie było. (…) Ona widzi, że wojna go zmieniła, dla dzieci stał się obcym człowiekiem.”
Wojna rodzi uzależnienie. Ale to uzależnienie nie musi się przekładać od razu na chorobę PTSD u żołnierza.Po powrocie może być tym samym dobrym mężem i ojcem. (…)
Problem sam się nie rozwiąże, czasem trzeba leczenia farmakologicznego, a narastające kłopoty mogą uderzyć w dzieci i położyć się cieniem na całym dalszym życiu. s. 107-108.
“Ale najlepszy sprzęt i najlepsi żołnierze nie wystarczą, jeśli w parze z ich umiejętnościami nie idą sprawne planowanie i logistyka.”
“(…) Niestety nie da się zrobić podobnego zdjęcia na tle wdrożonych nowych, ulepszonych procedur logistycznych i nie da się pokazać wyborcom nowych programów do zarządzania magazynem. (…) W US Army na jednego żołnierza z linii frontu przypada ośmiu żołnierzy/pracowników zabezpieczających – w logistyce, lotnictwie, służbach medycznych i innych. U nas o takich proporcjach wciąż możemy tylko pomarzyć.”
“Wojsko nauczyło się outsourcingować część usług, które dotychczas wykonywało samo, Swego czasu głośne były przypadki, gdy do ochrony obiektów wojskowych zatrudniano firmy ochroniarskie (…). Logistyka, jak i inne struktury wojskowe, robiła to samo. (…) A może sięgnąć po proste rozwiązania i wiele rzeczy robić samemu.” (…) s. 173-174.
“Przydałoby się też zwiększyć zakres farmakoterapii – medycy dysponują właściwie jedynie środkami przeciwbólowymi.”
“(…) Procedury zamówień środków i sprzętu oraz szybkość ich realizacji to też pole do poprawek – tym bardziej że tu mówimy już o bezpośrednim zagrożeniu życia.”
“Medevac organizowali Amerykanie. Żołnierze mieli pewność, że cokolwiek się stanie, po rannego Amerykanina zawsze przylecą. A czy przylecieliby po mnie w złych warunkach pogodowych? (…) Ale w dużym konflikcie, gdzie służby medyczne będą zajęte non-stop, lepiej taki oddział mieć w ramach własnych struktur.” s. 175-176.
“Ale po powrocie do kraju ci świetnie wyszkoleni specjaliści są podbierani przez prywatne firmy. Weterani pracują jako kierowcy tirów jeżdżących na wschód, ochraniają statki. Brakuje w armii kierowców i medyków.”
“(…) to na społeczeństwie spoczywa odpowiedzialność za pokój. To jego wybory zdecydują, jak politycy wykorzystają coraz lepsza armię. Dopóki rozkazy polityków nie będą szaleństwem, wojsko wykona je jak należy.” s. 183.
***
Ghazni, Afganistán, abril – diciembre de 2011.
“El estadounidense destruye su equipo de comunicación para conectarse con su base”. Los procedimientos y las tecnologías de comunicación en el Ejército de EE. UU. Son algo que debería ser visto y utilizado con nosotros “.
“El comandante de los zapadores iniciar un chat con una persona a partir de una base de datos y consiste en demanda de piezas para el vehículo dañado Tienes una promesa de que las partes voladas por la mañana y otra vez -.. Almacenamiento y comercialización de equipos es otro campo de estudio (…) La revolución y el equipo. . otros documentos son responsables, no el soldado en el campo bajo la amenaza de Información de la charla se ha guardado en la base de datos – alguien va a introducirlos en el sistema de gestión de almacenes, alguien se encargará de todos los trámites (…) a las cinco en punto de la mañana llegan a la parte de base a los EE.UU.. RCP car. “(Ibid., Pp. 149-150).
“La paciencia se está acabando Porque si usted conduce varios kilómetros a las fuerzas de la coalición es demasiado problema, qué pensar acerca de la tarea principal -. Restaurar el orden en el país.” (Gregory Kaliciak, Afganistán:. Fuego de retorno La verdadera historia de 17 actividades de la brigada, Publicaciones Negro Wołowiec 2016, p 151.
“Cuatro semanas más tarde, se trata de la más trágico acontecimiento en la historia de la misión polaca 21 de de diciembre de caravana convoy de treinta vehículos que regresaban del mausoleo de Abd al-Razzaq (…) Para el lugar de mala suerte tres vehículos que pasan En el cuarto -.. M-ATV – seguido por la detonación de una carga explosiva de gran alcance Todo el equipo de cinco hombres es asesinado en el acto “.
“(…) La noticia de la tragedia da Agencia de Prensa Polaca. Sin los nombres de los soldados, sin esperar la confirmación de los militares, que la familia ya conocen. Vacaciones se acercan, en Afganistán, hay cerca de dos y medio mil soldados. Sus familias en el país aterrado diaria. esperan noticias de Afganistán y aquí se aprenden de la televisión y radio que cinco de nuestros muertos. Sólo podemos imaginar las esperanzas, los miedos, estos teléfonos a las unidades, mirando a través de la ventana, o es incapaz de llevar a casa una delegación militar. ” pp. 167-168.
“Pero la reflexión, si valía la pena, probablemente en algún lugar allí toda la cabeza Kolata La mayor parte de los soldados tendrán que hacer frente a los problemas de la guerra – la guerra en su ausencia o su familia sobrevivió Después de regresar soldados sobrevivió a la guerra otra vez.”. p. 171.
Las situaciones más difíciles son aquellas en las que el soldado regresa de la guerra y cae por el TEPT, y junto con su enfermedad, se desarrolla la enfermedad familiar.
El veterano se cierra sobre sí misma (…) esposa lo ve, quiere ayudar (…) Y cuando la mujer oye: “Es que no entienden,” ella piensa que es culpa de ella. Un soldado se aleja de la vida familiar, aunque está en su casa, es como si él no estuviera allí. (…) Ella ve que la guerra lo ha cambiado, para los niños se convirtió en un extraño “.
La guerra da a luz a la adicción. Pero esta adicción no se traduce necesariamente en una enfermedad de PTSD en un soldado. Después de regresar, puede ser el mismo buen esposo y padre. (…)
El problema no se resolverá solo, a veces necesita tratamiento farmacológico y los problemas crecientes pueden afectar a los niños y ensombrecer toda su vida. pp. 107-108.
“Pero el mejor equipo y los mejores soldados no son suficientes si la planificación eficiente y la logística no van de la mano con sus habilidades”.
“(…) no puede haber hecho en el contexto de imágenes similares implementados nuevos y mejorados procedimientos de logística y no pueden mostrar los votantes nuevos programas para la gestión de inventarios. (…) El soldado del ejército estadounidense en una de la primera línea cae a ocho soldados / personal de seguridad – en logística, aviación, servicios médicos, etc. Todavía podemos soñar con tales proporciones “.
“Los militares han aprendido a externalizar algunos de los servicios que han wykonywało misma en voz alta una vez, hubo casos en que la protección de las instalaciones militares contratado empresas de seguridad (…). Logísticos, así como otras estructuras militares, hicieron lo mismo. (…) Y puede alcanzar soluciones simples y muchas cosas para hacer usted mismo “. (…) pp. 173-174.
“También sería bueno aumentar el alcance de la farmacoterapia, la medicina solo tiene analgésicos”.
“(…) de los procedimientos de adquisición y equipos, y la velocidad de su aplicación es también margen para modificaciones – tanto más cuanto que estamos hablando ahora acerca de la amenaza inmediata a la vida.”
“Evacuación médica organizada estadounidenses. Los soldados estaban seguros de que pase lo que pase, la American heridos volará para siempre. Y si llegado después de mí en condiciones de mal tiempo (…) Sin embargo, en un conflicto, donde los servicios médicos están ocupados sin parar, mejor tener una rama dentro de sus propias estructuras “. pp. 175-176.
“Pero después de regresar al país de profesionales altamente capacitados son pick-up por empresas privadas. Los veteranos están trabajando como conductores de camiones que montan este, proteger a los barcos. No hay ningún controlador en el ejército y médicos.”
“(…) Esta sociedad es responsable de la sala. Fueron sus opciones decidirán cómo los políticos usarán el ejército cada vez mejor. Siempre y cuando las órdenes de los políticos no locura, el ejército lo harán correctamente.” p. 183.
***
Ghazni, Afghanistan, April – December 2011.
“The American breaks down his communication equipment to connect with his base.” Procedures and communication technologies in the US Army are something that should be seen and used with us. “
“The sapper commander launches a chat with a person from the base and pays for parts for a damaged vehicle, he gets a promise that the parts will arrive in the morning.” And again – warehouse management and equipment trading are more fields to learn (…) For trading equipment and other information, not a soldier in the area covered by the threat, information from the chat was stored in the database – someone will introduce it to the warehouse management systems, someone will take care of all paperwork. (…) At five in the morning they arrive at the base of the American part RCP car. “(Ibid., pp. 149-150).
“Patience is running out, because if the passage of several dozen kilometers is too much for the coalition forces, then what to think about the main task – restoring order in the state.” (Grzegorz Kaliciak, Afghanistan: Respond to a fire: a real story of the 17 Brigade’s activities, Czarne Publishing House, Wołowiec 2016, p. 151.
“Four weeks later, the most tragic incident in the history of Polish missions takes place on December 21. A convoy of thirty vehicles returns from the mausoleum of Abd al-Razzaq (…) Three vehicles pass through the unlucky place, under the fourth – M-ATV – a detonation of a powerful explosive The entire five-man crew is killed on the spot “
“(…) The news about the tragedy is given by the Polish Press Agency Without the names of soldiers, without waiting for the army to confirm that the families are already aware, Christmas is approaching, about two and a half thousand soldiers are in Afghanistan Their families in the country are terrified. They await news from Afghanistan, and they learn from television and radio that our five have died, we can only imagine these hopes, this fear, these phones to individuals, the peeking through the window, or a delegation coming to the military home. ” pp. 167-168.
“But a reflection on whether it was worth it, probably somewhere there is a lot of headache, especially since some of the soldiers will have to face other war problems – their families also survived their absence in their absence, and will survive the war once they return.” p. 171.
The most difficult situations are those in which the soldier returns from the war and falls for PTSD, and together with his illness, the family illness develops.
The veteran closes in (…) the wife sees it, wants to help (…) And when the wife hears: “And you will not understand it”, she thinks it’s her fault. A soldier moves away from family life, although he is at home, it is as if he was not there. (…) She sees that the war has changed him, for children he became a stranger. “
War gives birth to addiction. But this addiction does not necessarily translate into a PTSD disease in a soldier. After returning, he can be the same good husband and father. (…)
The problem will not solve itself, sometimes you need pharmacological treatment, and the growing problems can hit the children and put a shadow on your whole life. pp. 107-108.
“But the best equipment and the best soldiers are not enough if efficient planning and logistics do not go hand in hand with their skills.”
“(…) Unfortunately, it is impossible to take a similar picture in the context of implemented new, improved logistics procedures and it is impossible to show new programs for warehouse management to voters. (…) In the US Army, one soldier from the front line has eight soldiers / security staff – in logistics, aviation, medical services, etc. We can still only dream about such proportions. “
“The army has learned to outsource some of the services that it has done so far. At one time, there were cases when protection companies were employed to protect military facilities … Logistics, as well as other military structures, did the same (…) And it can reach for simple solutions and many things to do yourself. ” (…) pp. 173-174.
“It would also be good to increase the scope of pharmacotherapy – medicine only has painkillers.”
“(…) Procedures for the procurement of equipment and equipment and the speed of their implementation is also an area for improvement – the more so because we are talking about a direct threat to life.”
“The Medevac was organized by the Americans, the soldiers were sure that whatever happened, the injured American would always come in. Would they come for me in bad weather? (…) But in a big conflict, where the medical services will be occupied non-stop, have such a branch within their own structures. ” pp. 175-176.
“But after returning to the country, these well-trained specialists are picked up by private companies, veterans are working as truckers driving east, protecting ships, and there is a shortage of drivers and medics in the army.”
“(…) it is the public who is responsible for peace, it is his choices that will decide how politicians will use the better and better army. Until the orders of politicians are madness, the army will execute them properly.” p. 183.
Najnowsze komentarze