Wzruszenie i (Nie) widzialne oczyszczenie. Czym byłby teatr bez widza? A czym bylibyśmy bez teatru?
Gdzie indziej bez sztucznej pompy i odgórnej zewnętrznej państwowej ingerencji poruszyć możemy najskrytsze emocje i potrzeby?
Słowa i gesty dotykające domowych pieleszy czy relacji dziecko – rodzic, do tego kim się chce BYĆ oraz przywiązania do naszego Kraju, którego jesteśmy częścią i jego bolączek. Impresaryjny Teatr Muzyczny w Toruniu mówi o nas. (Tekst i fot. Adam Lech Janowski © 2017-2018)
Emoción y limpieza (no) visible. ¿Cómo sería un teatro sin un espectador? ¿Y qué seríamos sin un teatro?
¿Dónde más podemos mover nuestras emociones y necesidades más íntimas en otro lugar sin bombas artificiales y intervenciones descendentes del estado externo?
Palabras y gestos relacionados con la relación entre el hogar o el padre / madre, a quién quiere SER y el apego a nuestro país, del cual somos parte y sus males. El Impresario Music Theatre en Torun habla sobre nosotros. Adam Lech Janowski © 2017-2018
Emotion and (un) visible cleansing. What would a theater without a viewer be like? And what would we be without a theater?
Where else can we move our innermost emotions and needs elsewhere without artificial pumps and external state top-down interventions?
Words and gestures touching home or child-parent relationship, who you want to BE and attachment to our country, which we are a part of and its ills. The Impresario Music Theater in Torun speaks about us. Adam Lech Janowski © 2017-2018
Емоція та (не) видиме очищення. Що буде театр без глядача? І що нам буде без театру?
Де ще ми можемо переміщати наші найглибші емоції та потреби в інших місцях без штучних насосів та зовнішніх державних втручань зверху вниз?
Слова та жести, що стосуються дому або відносин між дітьми та батьками, яких ви хочете би бути, і прихильність до нашої країни, до якої ми є частиною, і її біди. Музичний театр імпресаріо в Торуні говорить про нас. Адам Лех Яновський © 2017-2018
Эмоция и (un) видимая очистка. Каким будет театр без зрителя? А что было бы без театра?
Где еще мы можем перемещать наши самые сокровенные эмоции и потребности в других местах без искусственных насосов и внешних вмешательств сверху вниз?
Слова и жесты, затрагивающие домашние или родительские отношения, которые вы хотите БЫТЬ и привязанность к нашей стране, частью которых мы являемся, и ее болезни. Музыкальный театр Impresario в Торуне говорит о нас. Адам Лех Яновский © 2017-2018
Diqqat va ko’zga ko’rinadigan tozalash. Tomoshabinsiz teatr qanday bo’lishi kerak edi? Va teatr holda nima bo’lar edi?
Qaerda biz o’zimizning ichki his-tuyg’ularimizni va boshqa joylarda sun’iy naychalar va tashqi davlatning yuqoridan pastga aralashuvisiz harakatlantira olamiz?
Uy va farzand ota-ona munosabatlariga aloqador bo’lgan so’zlar va imo-ishoralar, siz bo’lishni istagan va mamlakatimizga qo’shilishimiz, biz uning bir qismi va uning ahvoli. Torundagi Impresario musiqa teatri biz haqimizda gapiradi. Adam Lech Janowski © 2017-2018
Emotion och (un) synlig rengöring. Vad skulle en teater utan en tittare vara? Och vad skulle vi vara utan en teater?
Var annars kan vi flytta våra innersta känslor och behov någon annanstans utan artificiella pumpar och yttre statliga topp-neråtgärder?
Ord och gester som rör hemma eller föräldrars relation, vem du vill vara och bilaga till vårt land, vilket vi är en del av och dess missförhållanden. Impresario Music Theatre i Torun talar om oss. Adam Lech Janowski © 2017-2018.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Kujawsko-Pomorski Impresaryjny Teatr Muzyczny w Toruniu ma to do siebie, że na jego przedstawieniach teatralnych, koncertach, musicalach, w określonym momencie następuje u widza pewnego rodzaju katharsis, tak jak być powinno w greckim teatrze, bo każdy w teatrze odnajduje coś innego dla siebie. Jedni cenią świetny scenariusz, cudowną grę aktorską, a jeszcze inni interakcję widza z aktorami. Niektórzy nie mogą wysiedzieć na krzesłach, inni muszą uzewnętrznić swe emocje, a jeszcze inni skrywają je – przeżywając je w tylko głębi siebie. Teatr impresaryjny trafia do wszystkich z tych widzów, nastawiony jest na wszystkie kanały sensoryczne i wzorce osobowościowe. Dlatego tutejsze spektakle tak zawsze wzruszają, dostarczają niezliczonych razów ciarek na plecach.
Cudowne, w tym małym, a tak cudnym teatrze jest to, że w jednym miejscu znajdujemy coś więcej niż przeróżne, a często prześmieszne przedstawienia teatralne, ale także jazz, musical, elementy opery, balet, a nawet teatr lalkowy. W każdym jednak z nich doznać można głębokiego wzruszenia.
Pewne słowa, pewne gesty lub sytuacje na scenie po prostu trafiają w odpowiednią strunę, która czekała i od dawna potrzebowała być wzruszona, dotknięta, być uderzona by wybrzmieć nasze wewnętrzne przeżycia, nieraz sprzed wielu lat. Jak podczas gry najznakomitszego cymbalisty Jankiela w “Panu Tadeuszu” –
przywołują wspólnie łączące nas idee i emocje, przenoszą nas w inny wymiar.
Są także nieco moralizatorskie, ale wzbudzają energię i entuzjazm.
Spektakle w Impresaryjnym Teatrze Muzycznym są autentyczne – zawierają prawdę aktorów.
Dla przykładu w “MUSICODRAMA 3 – musical kieszonkowy”, który opowiada o konflikcie pokoleń matki i córki, postacie grane są nie inaczej jak przez matkę i córkę – Bożenę i Katarzynę Zawiślak-Dolny. A w rolę pianisty do prób gra i gra na pianinie Jerzy Kluzowicz (pianista, kompozytor i aranżer muzyki teatralnej i filmowej).
*
Z kolei w “Emigrantce” rolę emigrantki z Oslo – Vilde Valldal-Johannessen, zwanej Vilduś, która na prawdę przyjechała do Gdyni – gra ona sama. Z kolei Jeremiasz Gzyl – człowiek o stu twarzach i zamiłowaniach, wciela się w tuzin postaci m.in. od księdza na ambonie, “fachowca” z butelką piwa i instruktorkę baletu z Leningradu w Teatrze Wielkim, po przesympatycznego – śpiewającego karalucha (aktor faktycznie śpiewał w zespole jazzowym).
*
*
Kujawsko-Pomorski Impresaryjny Teatr Muzyczny w Toruniu – miejsce spotkań wielu dziedzin kultury, choć grany tu są sztuki z odległych epok, jak Machiavelli to jednak teatr współczesny, bo scenariusze idą krok w krok z duchem czasu.
Wyrecytujmy chociaż litanię nauczyciela języka polskiego uczącego tytułową “emigrantkę” – wybrane litery alfabetu języka polskiego:
E – jak ekshumacje, H – jak “HWDP”, I – jak Irena Santor, O – jak Ojczyzna, P – jak Polska, R – jak Rzeczpospolita, S – jak sarmata, T – jak trupy, Ż – jak żubr.
***
Kujawsko-Pomorski The Impresario Music Theater in Torun has it all to the fact that at his theatrical performances, concerts, musicals, at some point, a viewer enters a kind of catharsis, as it should be in the Greek theater, because everyone in the theater finds something different for themselves . Some people appreciate a great script, a wonderful acting act, and yet others interact with the actors. Some can not sit on chairs, others have to reveal their emotions, while others hide them – experiencing them only in the depths of themselves. The theater of impresario goes to all of these spectators, it is focused on all sensory channels and personality patterns. That is why the local performances are always so moving, they provide countless razors on their backs.
Wonderful, in this small and so wonderful theater is that in one place we find something more than various, and often hilarious theatrical performances, but also jazz, musical, opera elements, balet and even muppet show. However, in each of them you can experience deep emotions.
Certain words, certain gestures or situations on the stage simply go into the right string that has been waiting and it has long needed to be touched, touched, struck to resonate with our inner experiences, sometimes many years ago. As during the game of the most eminent cymbalist Jankiel in “Pan Tadeusz”
they bring together ideas and emotions that connect us, they move us to a different dimension.
They are also a bit moralizing, but they arouse energy and enthusiasm.
The performances at the Impresario Musical Theater are authentic – they contain the truth of the actors.
For example, in “MUSICODRAMA 3 – a musical pocket”, which tells about the conflict of generations of mother and daughter, characters are played not differently by their mother and daughter – Bożena and Katarzyna Zawiślak-Dolny. And Jerzy Kluzowicz (pianist, composer and arranger of theater and film music) plays and plays the role of pianist for rehearsals.
In turn, in “Emigrantka” the role of an emigrant from Oslo – Vilde Valldal-Johannessen, called Vilduś, who really came to Gdynia – she plays alone. In turn, Jeremiasz Gzyl – a man with one hundred faces and passion, impersonates a dozen of characters including from a priest on the pulpit, a “professional” with a bottle of beer and a ballet instructor from Leningrad in the Grand Theater, to an przesympatyczny – singing cockroach (the actor actually sang in a jazz band).
Kujawsko-Pomorski Impresario Music Theater in Toruń – a place of meetings of many areas of culture, although there are plays from distant eras, like Machiavelli is a contemporary theater, because the scenarios go step by step with the times.
Let’s recite at least a litany of Polish language teacher teaching the title “emigrant” – selected letters of the Polish language alphabet:
E – like exhumation, H – as “HWDP”, I – as Irena Santor, O – as Homeland, P – as Poland, R – as Rzeczpospolita, S – as Sarmat, T – as dead bodies, Ż – as bison.
Najnowsze komentarze